Ciekawostki

6 żon Henryka VIII: rozwiedzione, ścięte i ocalone

14 maja 2022

6 żon Henryka VIII: rozwiedzionych, ściętych i ocalałych

Ciekawe pomysły /. Fakty historyczne

Katarzyna Aragońska, Anna Boleyn, Jane Seymour, Anna z Cleves, Katarzyna Howard i Katarzyna Parr - wszystkie te kobiety, różne pod względem pochodzenia, charakteru, urody i talentu, miały jedną wspólną cechę - były żonami angielskiego króla Henryka VIII z dynastii Tudorów.

Monarcha jest jednym z najsłynniejszych władców w historii, ale bynajmniej nie z powodu swojej władzy i mądrości jako króla. Sława Henryka VIII wynika głównie z jego niezliczonych przygód seksualnych i liczby żon, które miał - w sumie sześć - choć tylko trzy z nich zostały uznane za prawowite w oczach Kościoła. Burzliwe życie kontrowersyjnego monarchy stało się nawet kanwą dramatu rozrywkowego The Tudors, o którym wspominamy w naszym artykule na temat seriali o rodzinie królewskiej.



Król nie przejmował się zbytnio aprobatą papieża, być może dlatego udało mu się zostać założycielem Kościoła anglikańskiego. Jeśli chodzi o kwestie reformy seksualnej, również miał duże doświadczenie.

Co dziwne, te dwa tematy splotły się w oryginalny sposób w dniu, w którym Henryk poznał Annę Boleyn. W rezultacie urodziła się jedna z najbardziej utalentowanych królowych, Elżbieta I, której imię kojarzy się ze złotym wiekiem oraz rozkwitem kultury i nauki w Anglii.



Inne żony Henryka VIII również stały się sławne, niestety głównie w wyniku nieszczęść, jakie je spotkały - niektóre nawet nie przeżyły. Przyjrzyjmy się zatem, kim były małżonki króla i jak potoczyły się ich losy.

1. Katarzyna AragońskaKatarzyna

Aragońska była pierwszą żoną Henryka VIII i to właśnie z nią trwało najdłuższe małżeństwo króla

.

Była córką założycieli Hiszpanii (Izabeli i Ferdynanda) i pierwotnie przybyła do Anglii, aby poślubić następcę tronu, księcia Artura, brata Henryka. Po śmierci Artura młody Henryk otrzymał papieskie pozwolenie na poślubienie swojej żony Katarzyny, w której od dawna był zakochany. Byli małżeństwem przez 23 lata i mieli córkę, przyszłą królową Marię I Tudor.

Większość badaczy zgadza się, że Katarzyna Aragońska była jedyną żoną, którą Henryk VIII naprawdę kochał. Świadczą o tym liczne wypowiedzi samego króla na przestrzeni lat, w których wyrażał on dozgonną miłość do królowej. Jednak niezłomna miłość nie wystarczała Henrykowi, dlatego około dwadzieścia lat po ślubie z Katarzyną Aragońską starał się o zgodę papieża na unieważnienie tego małżeństwa.

Prawdziwym powodem unieważnienia było to, że żona nie dała mężowi następcy tronu, a Henryk nie był przygotowany na to, by jego następczynią została jego własna córka (choć okazywał Marii czułą ojcowską miłość). Dla Kościoła katolickiego przygotowano wyjaśnienie: ponieważ Katarzyna była wcześniej żoną jego brata, małżeństwo to powinno zostać uznane za nieważne. Kiedy papież odmówił, Henryk VIII założył własny kościół - Kościół Anglikański.

W owym czasie wielu wierzyło, że król rzeczywiście czuł, iż jego małżeństwo jest nieczyste i nieważne, ale byli też tacy, którzy uważali, że Henryk VIII w rzeczywistości porzucił Katarzynę i Kościół katolicki na życzenie kobiety, którą miał nadzieję uczynić swoją kochanką, Anny Boleyn. Potwierdzeniem tego jest fakt, że Henryk był przekonany o dziewictwie królowej Katarzyny, gdyż jej pierwsze małżeństwo z bratem króla Arturem nie zostało skonsumowane z powodu niezdolności tego ostatniego do życia.

2. Anne BoleynAnne

Boleyn była druhną królowej Katarzyny Aragońskiej, została drugą żoną króla Henryka VIII, po tym jak monarcha porzucił jej siostrę

.

Maria Boleyn miała romans z królem, gdy ten był żonaty z Katarzyną Aragońską, ale dziewczyna przestała go interesować. Anna, chcąc uniknąć losu swojej siostry, odmówiła zbliżenia z Henrykiem, dopóki ten się z nią nie ożeni. Pasja króla doprowadziła go w końcu nie tylko do rozwodu i ekskomuniki z Kościoła katolickiego, ale także do poparcia Kościoła protestanckiego. Henryk VIII mianował kapelana z rodziny Boleynów głową swojego nowego kościoła i poślubił Annę w tajemnicy.

Kiedy katolickie klasy wyższe zaczęły organizować protesty przeciwko Henrykowi VIII, Anne Boleyn okazała się nieocenioną pomocą dla monarchy. Ponieważ nowy kościół był prowadzony przez przedstawiciela jej rodziny, a sama Anna została królową, król Henryk VIII mógł objąć rządy nad angielskim duchowieństwem. Mimo że Anna została królową - konsortem Anglii - i urodziła królowi Henrykowi VIII córkę, przyszłą królową Elżbietę I, między małżonkami wkrótce pojawiły się problemy. Niepowodzenie Anny w spłodzeniu syna, prawowitego następcy tronu, doprowadziło do jej upadku w oczach króla. Henryk VIII szybko stracił nią zainteresowanie, rozwiódł się z królową, uznał ją za winną "cudzołóstwa, kazirodztwa i zdrady" mimo braku dowodów, a następnie ściął Annę na szafocie.

Dziś Anna Boleyn jest uważana za najsłynniejszą żonę Henryka VIII i jedną z najbardziej wpływowych przedstawicielek reformacji w Anglii. Nie dziwi więc fakt, że o Annie Boleyn napisano wiele dramatów biograficznych, z których najbardziej kontrowersyjny jest mini-serial Anne Boleyn, w którym w roli tytułowej wystąpiła urodzona na Jamajce aktorka.

3. Jane Seymour Po

egzekucji swojej drugiej żony Henryk VIII nie załamał się i 10 dni później poślubił trzecią żonę, Jane Seymour, byłą nałożnicę królowej

.

Powszechnie uważa się, że Jane była kochanką króla w czasie jego małżeństwa z Anną i że przyczyniła się do szybkiej egzekucji swojego poprzednika.

Małżeństwo trwało niewiele ponad rok, zanim Jane urodziła syna, przyszłego króla Edwarda VI, trzecie dziecko króla i jego pierwszego męskiego potomka. Niestety, z powodu komplikacji podczas porodu Jane zmarła 12 dni po urodzeniu syna. Narodziny pierwszego syna wiele znaczyły dla Henry'ego, dlatego smutek po śmierci Jane był dla niego przytłaczający.

Przed ślubem z królem Jane miała niższy status społeczny niż wiele innych nałożnic Henryka, a także raczej słabe wykształcenie. Była jednak jedyną żoną Henryka VIII, która jako królowa otrzymała stosowny pochówek w kaplicy św. Jerzego na zamku Windsor. Przed śmiercią Henryk VIII nazwał Jane swoją ukochaną żoną i życzył sobie, by pochowano ją obok niej, a życzenie króla zostało spełnione.

4. Anna z ClevesAnna

z

Cleves, księżniczka niemiecka, była czwartą żoną Henryka VIII i najkrótszym z jego małżeństw

.

Małżeństwo trwało zaledwie sześć miesięcy i, według Anny i Henryka, nigdy nie doszło do jego skonsumowania. Legenda głosi, że Henryk był tak rozczarowany fizycznym wyglądem Anny, gdyż jej portret, namalowany przez Holbeina Młodszego, był całkowicie nieprawdziwy, że nazwał nawet swoją przyszłą żonę "flamandzką klaczą". Król powołał się więc na fakt, że zaręczyny królowej z księciem Lotaryngii zostały już zaaranżowane, co Henryk VIII uznał za podstawę do anulowania małżeństwa. Według Henryka, z powodu tej umowy nie mógł on utrzymywać stosunków z Anną, a zatem nie mógł mieć więcej spadkobierców.

W zadziwiający sposób Anna z Cleves zgodziła się na rozwód i nie tylko zachowała głowę na karku (w każdym znaczeniu tego słowa), unikając gorzkiego losu Anny Boleyn, ale także owdowiała i została sowicie wynagrodzona. Po rozwodzie spędziła życie w zamku Hever, dawnej rezydencji rodziny Boleyn. Mimo rozpadu małżeństwa Anna z Cleves utrzymywała serdeczne stosunki z królem i jego dziećmi. Nadano jej nawet przydomek "ulubionej siostry króla".

5. Katarzyna HowardKatarzyna

Howard była piątą żoną Henryka VIII i drugą z tych, które zostały przez niego ścięte

.

Była kuzynką pierwszej ściętej żony (Anny Boleyn) i trzecią kuzynką trzeciej żony króla (Jane Seymour). W chwili zawarcia małżeństwa dziewczyna miała 16 lat, a jej mąż, król Henryk VIII, 49.

Ich małżeństwo trwało rok, nie mieli dzieci. Wrogowie wpływowego wuja Katarzyny, księcia Norfolk, przedstawili królowi dowody na cudzołóstwo jego żony z trzema mężczyznami jednocześnie: Culperem, Derehamem i Manoxem. Złe języki mówiły, że Katarzyna od dawna zdradzała Henryka. Trzy miesiące po tym, jak król pozbawił ją tytułu, Katarzyna została ścięta. Do dziś historycy spierają się, czy doszło do cudzołóstwa, czy też zawistni intryganci po prostu oczernili młodego Howarda.

6.

Katarzyna Parr

Ostatnią

żoną Henryka VIII była Katarzyna Parr, którą słusznie nazywa się "odnowicielką dworu"

.

Królowa zjednoczyła wszystkie dzieci króla, po czym zostały one przedstawione światu jako spójna rodzina. Katarzyna promowała formowanie się prawowitych dzieci Henryka i uchwaliła ustawę, na mocy której jego wcześniej nieślubne dzieci (z powodu unieważnienia małżeństwa lub rozwodu) zostały ponownie uznane za spadkobierców.

Król Henryk VIII tak bardzo ufał swojej ostatniej żonie, że gdy wyruszył na wojnę, wyznaczył ją na swoją następczynię - Katarzyna miała zostać królową regentką w razie jego śmierci. Henryk VIII zmarł w wieku 55 lat, a Katarzyna mogła zatrzymać swój majątek i klejnoty oraz zamieszkać w jednym z jego zamków. Katarzyna Parr zachowała nawet tytuł królowej dowager.

Katarzyna Parr, choć najbardziej znana jako jedna z żon Henryka VIII, odcisnęła również swoje piętno na historii i polityce państwa. Czterokrotnie zamężna (Henryk był jej trzecim mężem), była królową Anglii z największą liczbą małżeństw.

Miłosna natura króla Henryka VIII i jego dążenie do posiadania męskiego potomka sprawiły, że król był legalnie żonaty 6 razy, miał niezliczoną liczbę kochanek, zerwał z Kościołem katolickim i został głową Kościoła anglikańskiego

. Monarcha pozostawił trzech prawowitych spadkobierców dynastii Tudorów: Edwarda VI, Marię I i Elżbietę I, którzy po jego śmierci zastąpili go na tronie
.
Najbardziej utytułowana władczyni i córka króla, Elżbieta I, nawiązując do godnych pożałowania romansów swoich rodziców, postanowiła pozostać dziewicą i "poślubić tylko Anglię", odkupując tym samym winy swojego ojca na miarę historii świata. Tak właśnie pasja i miłość tworzą czasem historię.

Jeśli interesuje Cię wpływ miłości i namiętności na inne dynastie, zapoznaj się z historiami królów Izabeli i Ferdynanda oraz sułtana Sulejmana i Hürrem.
Autor: Elena Ischuk Omów artykuł

• Historie sukcesu sławnych i bogatych

Powiedz swoim znajomym: Subskrybuj magazyn:

• Przeczytaj także
• Komentarze